rusticar
v.
(-1836 cf. SC)
1
int.
viver e/ou trabalhar no campo
2
t.d.
(-1881) talhar (a pedra) entre os ornatos em relevo
-gram
a respeito da conj. deste verbo, ver -
icar
-etim
rústico +
-ar
; ver
rur(i/o)-
-hom
rusticaria(1ª3ªp.s.), rusticarias(2ªp.s.)/
rusticaria
(s.f.) e pl.
-par
rustica(3ªp.s.), rusticas(2ªp.s.)/
rústica
(f.rústico[adj.]) e pl.; rustico(1ªp.s.)/
rústico
(adj.s.m.)